Wah...kali ni memang betul2 lama saya tak menulis di sini...
Memg boleh dikatakan hidup saya berubah 360 darjah selepas kelahiran putera sulung kami...
Walaupun saya masih belum bekerja, tempahan mencurah2 semenjak kedatangan orang baru ni...
Makanya boleh dikatakan saya lebih sebuk dari mereka yang bekerjaya plak kan...
Hehehe...
Manakan nak menjaga rumah, menjaga mama abah, menjaga suami, menjaga budak kecik ni...
Kadang2 tak menang tangan jugak dibuatnya...
Tapi Alhamdulillah, saya berjaya mengharunginya setakat ini...
Ni barulah ada masa nak mengupdate...
Sebab tengah bercuti di rumah mertua...
Jadinya, tak banyak kerja rumah yang perlu diuruskan...
Kiranya bolehlah berehat jugak..
Tapi takla berehat sangat pun..
Lepas jumpak klien terbaru sabtu ni, mungkin saya akan start buat tempahan terus di sini...
Kiranya buat yang mana boleh, so that nanti balik Kedah, tak banyak sangat la benda yang nak dibuat...
Kononnya la kan...hehe...
Untuk anda yang banyak kerja, saya sarankan xpayah baca lagi kot post ni...
It's gonna be a super longgg entry...
Ya la, dah lama tak menulis, kiranya balas dendam la kan...
Kali ni saya nak ceritakan pengalaman bersalin dulu la...
Lepas ni bolehlah kita proceed kepada review2 barangan baby yang boleh dijadikan panduan untuk anda-anda yang membaca blog ni... (harapnya la.. :D)
Tak lupa jugak tutorial untuk barang yang saya dah DIY untuk Baby Ray...
Saya lahirkan Ray waktu usia kandungan 38 minggu...
15 September semua ni start...
Mulanya bila saya kat kedai alat tulis, tengah beli barang untuk buat kad...
Tiba2 ada rasa sakit yang macam menusuk2 kat perut...
Tiba2 terfikir, takkanlah ni contraction...
Maklumlah, baru anak sulung, memang tak tao langsung macam mana rasa contraction tu...
So start la timing...
Mula2 rasa macam setengah jam sekali...
Lepas tu makin kerap pulak rasanya...
Bagitao mama, mama cakap mungkin dah nak sampai masa kot...
Mama suruh check kot2 ada darah ke apa...
Bila dah masuk toilet, tengok2 dah ada show...
Mama, Habi n Bedat dah tunggu kat depan pintu toilet...
Semua pun excited...
Tapi saya rasa macam belum sampai lagi masanya...
Lagipun masa tu Doktor Kamaruzaman belum balik lagi...
Jadi, macam xdak mood la nk pegi hospital...
Sebab dari dulu lagi memang dh niat nak bersalin kat Doktor tersebut...
Doktor Kamaruzaman sebenaqnya bapa kepada kawan baik saya...
Kiranya dah memang kenal dari zaman sekolah menengah lagi la...
Berbalik kepada cerita tadi, lepas dh nampak show tu, semua orang dah suruh kemas2 beg hospital, siap2...
Tapi saya macam rileks lagi sebab masa tu macam dah tak rasa sakit...
Dalam pukul 12 lebih tiba2 rasa sakit plak...
So semua pun bergegas la ke Kedah Medical Centre...
Dah masuk bilik,check2 jalan baru buka hujung2 jari...
So nurse kat situ pun suruh balik dulu..
Lagipun dia cakap lambat lagi ni...
Sempat kalao nak tunggu Doktor Kamal balik dulu..
Maka kami pun balik la ke rumah...
Esoknya pulak, 16 September...
Cakap dengan baby, keluaq la hari ni...
Nanti senang nak celebrate birthday sebab cuti kn...
Nanti boleh jadi baby Hari Malaysia...
Tapi baby memang nak disambut oleh Doktor Kamal jugak nampak gayanya...
Hari Ahad tu memang tak rasa sakit langsung...
Siap boleh buatkan rainbow cake untuk sepupu yang nak sambut birthdaynya...
Saya rileks saja sebab tahu esoknya memang nak kena perg klinik untuk check up...
So tunggu ja la...
Kek terakhir sebelum bersalin..
Esoknya pulak, 17 September tu pagi2 lagi kitaorang dah terpacak kat klinik...
Bagi tao nurse bertugas dah ada show...
So diaorang check jalan...
Cakap dah bukak 3cm ni,bolehlah pegi hospital...
Saya cakap saya lapaq...so boleh la makan dulu kot...
Inilah santapan terakhir saya sebelum kena pantang...
Huhuhu...
Bila dah sampai KMC, around 11 pagi kot rasanya, check in, pastu nurse pun check jalan smua, check contraction, macam takdak tanda2 nak bersalin lagi kot...
Sebab contraction baru dalam 50 ke 70...10 minit skali...
Tapi call Doc, cakap ok la, bagi jer bersalin hari ni...
Maka bermulalah episod kelahiran Umair Rayhan bin Ruzalizam...
Start pukul 12 tu nurse dah masukkan ubat untuk kosongkan perut....
Dasat jugak ubat tu...
Memang rasa macam semua isi perut saya keluaq macm tu saja...
Rasa membazir plak melantak KFC sebelum tu..
Nasib baiklah semua tu keluaq kot bawah saja, bukan ikut mulut...
Sebab pernah dengaq cerita, ada yang muntah2 sekali...
Lepas dah buang semua, nurse masuk lagi untuk masukkan drip...
Bila dah selesai semua, barulah Habi dibenarkan masuk..
Masa tu ubat induce memang dah start dimasukkan...
Tapi rileks lagi...
Kitaorg pun start la monitor heartbeat baby n contraction...
Waktu tu ok lagi la..
Contraction baru dalam 50...paling tinggi pun 80 mcm tu ja...
Boleh la belagak lagi, gelak2 dengan Habi...
Pukul 2 petang tu doc masuk n pecahkan air ketuban...
Waktu tu pun masih xrasa sakit lagi...
Doc cakap, lambat lagi ni..
Petang2 nanti baru nk bersalin kot...
So, ckp la kat Habi, bolehlah pegi makan n solat dulu...
Sementara tu saya boleh la rehat...
Nak simpan tenaga untuk push nanti, maklumlah saya ni jenis tak boleh tahan lapaq..
Waktu ni kiranya saya dah separuh hari tak makan, takut jadi lembik ja nanti...
Contraction pun dah mula meningkat, dah mula rasa sket2...
Lebih kurang pukul 4 petang kot, doc datang check lagi...
Wah, tabah ja la bila kna check jalan tu...
Memang sakit gak la...huhuhu...
Still tak cukup bukaan, baru 4 cm...
Doc tanya, boleh tahan lagi ke...tak nak ubat tahan sakit ke..saya cakap ok je...
Padahal waktu tu memang dh start rasa sakit jugak la...
Tapi tahan ja sebab dah bet dgn Habi, taknak ambil ubat tahan sakit...
Pastu tiba2 plak Mama masuk bilik...
Adoyai, memang syahdu la...
Saya plak memang xbleh la kalo dengan mama ni...
Memang sensitif yg amat...
kebetulan mama masuk time contraction tgh tinggi...
Maka terketaq2 la pegang katil, ayaq mata meleleh ja...
Bukan apa, sebab mama nangis dulu, saya pn ikut skali la...
Sebelum mama kuaq, sempat jugak la cium tangan mama, mintak maaf...
Sebelum tu dh msg Abah, adik2, kawan2, mintak maaf...
Kita tak tahu kn apa yang bakal jadi time tu...
Start kui 5 dah mula rasa sakit sangat2...
Contraction dah sampai 100 lebih, 10 minit skali...
Heartbeat baby pun stabil..
Takut jugak rasanya sebab ada nurse cakap, kalao heartbeat baby dah lemah, mungkin akan kena operate...
Dalam hati memang asyik berdoa...
Janganlah sampai kna operate..
Peliharalah anak saya...
Kiranya start masuk labour room memang tak putus2 berdoa supaya semuanya selamat...
Mulut tak lekang dengan selawat Syifa', doa Nabi Yusuf, ayat kursi, dan segala doa2 yang mama suruh baca...
Memang masa ni berserah sehabis2nya kepada Allah ja...
Habi masuk, waktu tu saya memang dah tak tahan...
Bincang2, saya setuju untuk ambik ubat tahan sakit...
Sebab doc jangka saya akan bersalin dalam pukul 8 mcm tu, so saya ada lagi 3 jam sebelum start push...
Ubat tu sebenaqnya lebih kepada bagi saya mengantuk...
Dah lupa plak nama apa sebab time tu memang dah xbleh nak berfikir...
Habi cakap masa tu setiap kali contraction memang boleh nampak badan saya terketar2...
Saya memang dah tak ingat apa pun..Lalok ja...
Dah sampai pukul 8, bukaan baru 8 cm...
Doc suruh tambahkan lagi ubat...
Waktu tu memang xrasa apa dah...
Tak tao dah macam mana rasa sakitnya...
Tapi xrasa nak push...
Bukaan pun tak cukup lagi untuk push...
Rupa2nya sebab kepala baby senget, duduk tak betul..
Sebab tu xbleh nak turun...
Saya dengan Habi memang dah panik la...
Takut jugak kalao kena operate...
Waktu tu memang dah tak tahan...
Setiap kali contraction memang rasa nak sedut entonox ja...
Tapi kontrol diri skett la sbb saya tak nak lalok sangat time nak push nanti...
Tunggu punya tunggu, still sama...
Takdak rasa nak push, n bukaan macam berenti kat situ ja...
Dalam pukul 11 lebih macam tu, doc pun masuk...
Dia cakap, xpa la..kita try jugak..
Bagi awak boleh bersalin normal...
Kita guna vacuum...
Waktu tu saya dah berdebaq2 dah...
Rasa macam tengok cite 3 idiots plak...
Hehe...
Bila semua dah ready, saya pun start push...
1st dengan 2nd try tu tak berhasil...
Rasa macam nurse2 kat sebelah dah mcm cheerleader plak...
Memang memberi semangat betoi la depa smua tu
Bila masuk yang ketiga tu memang saya dah nekad...
Saya mesti keluaqkan jugak baby...
Tarik nafas dalam2 dan terus push sekuat hati...
Akhirnya saya dapat rasa sesuatu kluaq...
Ya Allah, waktu tu xdapat nak digambarkan perasaan saya...
Pastu tiba2 saya dengaq suara Habi,
Suara baby nangis, dan hujung2 tu suara nurse yang cakap, sudah2 jangan push lagi, baby dah kluaq...
Memang saya rasa macam tak sedaq apa dah time tu...
Doc letakkan baby atas dada saya...
MasyaAllah, indahnya ciptaan Ilahi...
Semua sakit yang rasa sebelum ni hilang macam tu saja...
Saya rasa macam ada meracao gak time tu...
Tiba2 rasa malu plak terjerit2 dalam labour room tu... (Almaklumlah, Drama Queen.. :p)
Memang pengalaman tu amat berharga bagi saya...
Betoi cakap orang, bila dah tengok anak depan mata, semua sakit tu hilang macam tu ja...
Waktu doc start jait tu memang saya dah lali...
Banyak jugak rasanya sedut entonox...
waktu jait tu, memang boleh rasa lagi benang tu lalu masuk ke dalam isi...
Tapi xsakit...(Memang la, rasa skett ja sedut, rasa skett ja sedut...)
Bila dah siap semua, memang saya dah tahap lali yang teramat sangat...
Agak2 dalam setengah jam lepas tu, nurse sorong baby bawak masuk...
Terus cakap kat baby...
"Assalamualaikum anak Umi..."
Sejurus keluaq...
Tadinya mula2 tengok tak sempat nak cakap apa sebab dok meraung2 ja...hehehe...
Habi angkat dan azankan baby...
Waktu tu memang tengok Habi dah sebak...
Memang macam tak percaya yang kami dah jadi parents...
Lepas tu mama, abah, n bedat pun masuk tengok baby...
Waktu tu lantai belum dicuci abeh, so baru sedaq yang darah di merata2...
Sampai kena sandal saya...
Abah memang dah nak pitam kot tengok sebab beliao memang mabuk darah...
Hehehehe...
Semua pun cakap, cucu tok ni bersiap lama sungguh...
Dari pagi tunggu, malam baru kluaq...
Malam tu Habi temankan saya tidoq...
Sian plak dia sebab kna tidoq atas lantai...
Saya yang request untuk ambik bilik 2 orang...
Kononnya takut kalao dok sorang..
Nyesal plak tak ambik bilik untuk sorang punya...
Kalo x, Habi bleh tidoq atas sofa...
Waktu tu memang terharu la...
Tapi kureng skett feelnya sebab dah lebih kepada lalok, mana taknya, dah lebih 12 jam bertarung nyawa...
Esoknya dah lepas checkup, doc kata dh bleh discharge...
Maka lepas tu bermulalah episod kami sebagai ummi dan babah...
Sebenaqnya ramai gak la yang macam mempertikaikan keputusan saya untuk beranak di hospital swasta...
Tapi saya rasa, semua tu bergantung kepada individu...
Pilih yang mana kita selesa...
Memanglah kat man2 pun, sakitnya tetap sama..
Tapi bagi saya, layanan tu yang membezakan...
Kalao kita sakit, orang layan kita elok, tentu kurang skett sakitnya...
Tapi kalao tak sakit pun, dapat layanan buruk, lagi sakit dibuatnya nanti...
Apa2 pun, terpulanglah kepada diri kita sendiri...
All in all, saya sangat berpuas hati la dengan perkhidmatan yang diberikan...
Syabas KMC...
Walopun lepas ni saya rasa mesti macam malu nak jumpak bapak Put bila teringatkan sesi meraung2 lepas baby kuaq tu...
Hehe...
Gambaq terbaru..
No comments:
Post a Comment